زادگاه من

     سابقه تاریخی و پیدایش منطقه کمیجان :

تاریخ سکونت و آبادانی و ظهور تمدن های بشری در خاک ایران قدمتی طولانی دارد و آثار باقیمانده در جای جای این کشور پهناور یادآور ظهور ، حیات و افول تمدن های کهن است . بدلیل نزدیکی و مجاورت این منطقه به همدان که اولین حکومت آریائی ها پس از مهاجرت به ایران در این شهر ظهور کرد و به علت سرسبزی و مراتع فراوان آن ، محل چراگاه و پرورش اسب ها و مادیان بود . بطور قطع این ناحیه در تاریخ باستان دارای سکنه بوده که وجود تپه های باستانی و گبری چرگزی در شهرستان و نیز زبان تاتی رایج در وفس ، چهره قان ، فرک و گورچان و ریشه یابی اسامی مکان های سکونتی مانند ووس ، آمارا ، پامرین ، میلاگرد ، چهره گان ، کمیزان و این قبیل اسامی امکنه که با تغییراتی درحال حاضر وفس ، آمره ، فامرین ، میلاجرد ، چهره قان و کمیجان تلفظ می شود و نیز خرابه های آتشکده های فردقان و تونل های زیرزمینی وفس و چشمه ویستان از تاریخ کهن منطقه حکایت می­کند .

علامه دهخدا در لغت نامه بزرگ خود در وجه تسمیه کمیجان و میلاجرد می گوید کمی و میلاد دو برادر از نوادگان سلسله هخامنشی بوده اند که به این منطقه آمده و کمی محل فعلی کمیجان و میلاد محل فعلی میلاجرد را تصاحب و شهرهایی با دژهای محکم و استوار بنا نمودند .

ایل بزچلو از ایلات شیعه و ترک زبان و یکی از ایلات قزلباش بود که در زمان ظهور صفویه به حمایت و پشتیبانی شاه اسماعیل صفوی برخاسته و در جنگ شاه صفوی با ازبک ها ، رئیس ایل بنام آدوربادور موفق به کشتن شیبک خان ازبک شده و سر ایشان را بعنوان تحفه به زیر پای اسب شاه اسماعیل پرتاب می نماید که بواسطه این خدمت بزرگ در سفر به کرمانشاه در کنار تپه چهرگزی کمیجان اردو می زنند واین منطقه را بعنوان تیول به سردار بزچلو هدیه و انعام می دهد و پس از آن ایل بزچلو به این منطقه عزیمت و ساکن می گردند . در زمان شاه عباس دوم تعدادی از این ایل به سمت گرجستان و نهایتا نقده کوچانده و در آنجا سکونت می نمایند . و در حقیقت نام طایفه و ایل به این منطقه گذاشته می شود . از سران این طایفه که بعدها به بهادری معروف شدند . از خوانین بزرگ منطقه می توان به آدوربادور ، بیگرخان ، محمدخان میرپنچ ، ابراهیم خان عاصم السلطنه ، عیسی خان و اکبرخان بهادری نام برد .

در یک پژوهش جامع و گسترده تاریخی که توسط پژوهشگر بزرگوار جناب آقای مهندس محمد کمیجانی (جاویدراد) انجام شده و بعنوان پژوهش برتر استان مرکزی انتخاب گردید . ایشان پس از ریشه یابی تاریخی منطقه نتایج ذیل را قریب به یقین می داند .

1- کمیجان و مناطق همجوار دارای سابقه تاریخی طولانی از زمان مادها تاکنون است که متاسفانه مورد بررسی های اکتشافی قرار نگرفته است .

2- قبایل ترک زبان از اهالی کمیجان ولایت چغان و چغانیان از ماوراءالنهر در اواسط قرن چهارم هجری به این منطقه کوچ کرده و شغل اصلی آنها دامداری بوده است .

3- نامگذاری کمیجان به این نام بیش از آنکه مربوط به فردی بنام کمی باشد مربوط به قبیله و مردم  ترک زبانی است که به این ناحیه کوچ کرده اند .

4- کوچندگان ترک زبان و دامدار و ایل هایی بنام  های بزچلو و بزچلو بوده اند که جزو قزلباش محسوب می شدند و در جریان به قدرت رساندن شاه اسماعیل صفوی موثر بوده اند .

5- در سال 1015 شمسی بدستور شاه عباس دوم بخشی از ایل های مذکور برای حراست از مرزهای شمال غرب به گرجستان کوچانده شدند که بعدها به نقده بازگشته و ساکن گردیدند .

6- جمعیتی که در حال حاضر در منطقه بزچلو یا برچلو  زندگی می کنند از بازماندگان همان دو  ایل هایی معروف و شجاع شیعی هستند .

در گذشته دین و مذهب مردم منطقه تابعیتی از وضعیت عمومی کشور داشت ، قبل از ظهور اسلام مردم منطقه زردشتی و قبل از ظهور صفویه مسلمان سنی مذهب و پس از استقرار ایل بزچلو مردم منطقه شیعه بوده و در حال حاضر زبان رایج شهرستان ترکی و در چهار روستای وفس ، چهره قان ، فرک و گورچان تاتی و زبان فارسی هم زبان دوم مردم منطقه می باشد .

…      تقسیمات کشوری :

بخشداری کمیجان با عنوان بخش وفس در سال 1313 شمسی تصویب و در سال 1316 شمسی         راه اندازی گردید و در سال 1381 به شهرستان ارتقاء پیدا کرد . که در حال حاضر ، دارای 2 شهر (کمیجان ، میلاجرد) 2 بخش (مرکزی ، میلاجرد) 4 دهستان (اسفندان ، خنجین ، خسروبیک و میلاجرد) و 61 آبادی دارای سکنه می باشد . برگرفته از وبلاگ گورچان